Қ. Даржұман атындағы ұлттық жаңғыру мектебінің поляк бөлімшесі педагогтары мен тәрбиеленушілерінде, 1 қараша католиктердің мақұмдарды еске алу күні Суворов және Пахомов зираттарына бару жақсы дәстүрге қалыптасып келеді. Бұл күні марқұмдарды еске алып, зират басында шырақтар жағылып, хризантема шоқтары апарылады.
Поляк бөлімшесінің жас буыны поляк тілінің педагогы М.Дронгпен бірге зират басына аттанды. Қолдарына құрал ұстаған жастар зират басын, саяси репрессия құрбандарына арналған ескерткішті, қуғын-сүргінге ұшырағандардың балалары тұрған №1 балалар үйінің тәрбиеленушілерін еске алуға арналған ескерткіштерін тазалады.

Павлодар жерінде мәңгіге қалған поляктардың туған-туыстары Польшадан жиі хабарласып, зираттарды қараусыз қалдырмауды өтініп сұрап жатады. Кейбір Белоруссия, Украинадан қуғын-сүрген поляктардың өмірбаяның мұрағаттардан, қалған ұрпағынан естіген М.Дронг балаларға баяндап берді. Осы күні зират басын жинап, гүлшоқтарын қойып, шырақ жағып, көп жылдар бойы қуғын сүргендердің естеліктерін естіген балар өз елінің қайғылы тарих беттерін парақтағандай болды. Осылайша, балалар Қазақстанда мәңгіге қалған жерлестерін лайықты еске алды.
                                 
     Доброй традицией педагогов и воспитанников польского отделения Школы национального возрождения им. К.Б.Даржумана  стало посещение могил поляков на Суворовском и Пахомовском кладбищах, накануне Дня поминовения усопших, который католики всего мира отмечают 1 ноября. В этот день чтят память умерших, зажигают на их могилах лампады, кладут хризантемы.
     Ребята вместе с молодежью и взрослыми под руководством преподавателя польского языка М. Дронг отправились к местам захоронения. Взявшись за орудия труда, привели в порядок могилы, памятник жертвам политических репрессий, а так же, монумент, установленный в память о воспитанниках детского дома №1 г.Павлодара, где содержались дети репрессированных поляков.
     Очень часто приходят просьбы из Польши, от родных, чьи предки навсегда остались лежать в павлодарской земле, чтоб не оставляли без внимания места их захоронения. Используя материалы архива и воспоминания потомков некогда депортированных поляков из Белорусии, Украины, Мария Дронг рассказала о трагических судьбах некоторых из них. Наводя порядок на могилах, возлагая цветы, зажигая поминальные свечи, слушая рассказы, о людях, проживших долгие годы в изгнании, ребята, как будто перелистали трагические страницы истории своего народа, достойно почтив память земляков, для которых Казахстан навсегда стал второй Родиной.