Кішкентай баланың агрессиясы - оның астарында не жатыр???

Агрессия маленького ребенка - что за этим стоит???

Екі немесе үш жастағы кішкентай бала агрессивті мінез-құлық танытса, не істеу керек: тістеп, шымшып, жұдырығын сермеп, тіпті туыстарын соғуы мүмкін бе? Бұл кез келген қамқор ата-анаға ұнамайтыны анық - бұл нәрестенің мұндай мінез-құлқының алдын алуға немесе толығымен жоюға болатын өз мінез-құлқыңыздың қандай да бір тактикасын әзірлеу керек екенін білдіреді. Бірақ алдымен, бұл мінез-құлық неліктен пайда болғанын, неліктен мұны жасайтынын және оның артында не тұрғанын түсіну керек. Кішкентай балалардың абайсызда агрессияға ұшырауы Кішкентай баланың мұндай агрессивті мінез-құлқының алдында толқу, қозу күйі болады. Бала қасында ешкімді көрмей, қатты жылап, айғайлайды. Егер біреу оны құшағына алуға тырысса, ол оны итеріп жібереді, қолдарын бұлғайды және тіпті ауыруы мүмкін. Бұл жерде педагогикалық әдістер жұмыс істемейді, өйткені кішкентай баланың іс-әрекеті дерлік бейсаналық, кездейсоқ - бұл оның толқу күйінің салдары. Бұл жағдайда психоневролог пен психологтың көмегі қажет. Дәрігерлердің көмегімен ата-аналар кішкентай баланың ашуын сөндіруді үйренеді және агрессия өздігінен басылады. Кішкентай балалардың агрессиялық әрекеті зерттеушілік мінез-құлық ретінде өте қалыпты және үш жасқа дейінгі кішкентай балалар арасында жиі кездеседі. Бұл жастағы балалар «пән үйренушілер», яғни. қолдарына түскеннің бәрін зерттеп, зерттейді. Егер сіздің қолыңызда отырып, кішкентай бала шашыңызды зерттей бастаса немесе түймелерді жырта бастаса, бұл табиғи зерттеушілік мінез-құлық. Сонымен қатар, бала шаш немесе аяқ екенін ажыратпайды, ол тақырыптың мәніне қызығушылық танытады және оның жанды ма, жоқ па маңызды емес. Тек осы жағдайда сіз кішкентай балаға адамға, жануарға немесе тіпті өсімдікке қол тигізуге «рұқсат етілмейтінін» қатаң, анық және сабырлы түрде түсіндіруіңіз керек. Қолды ұстап (бір уақытта оны ренжітпей) көзіне тік қарауды, нәрестенің үстіне қара бұлт болып салбырап кетпеуді түсіндіру керек. Егер ол бірінші рет түсінбесе және адамды ренжітуге тырысса, оны төсекке жатқызып, оның ауырып жатқанын және олар оны көтермейтінін айту керек. Кішкентай бала, әдетте, ұстауды сұрайды, бірақ оны ұрысуға болмайтындығы туралы ескертумен ғана қабылдауға болады, әйтпесе ол төсекке қайта оралады. Әдетте, қалыпты дамып келе жатқан балалар рұқсат етілген мінез-құлық нормаларын өте тез түсінеді және қабылдайды, бірақ ата-анасының мінез-құлқы да дәйекті және берік болуы керек. Кішкентай бала, әдетте, объектілерді ғана емес, сонымен қатар рұқсат етілген нормаларды да зерттейді. Талаптарға бағынбаушылықпен жауап береді, тербеле алады, соғады. Бұл жағдайда мінез-құлық тактикасы бұрынғыдай сабырлы, анық және жүйелі болуы керек. Ешқандай ұрып-соғу, айқайлау және шайқау болмайды, әйтпесе бала бұл жағдайдың көрнекі растауын ала алады: олар маған тыйым салады, бірақ олар мұны өздері жасайды, бұл сіздің қолыңыздан келетінін білдіреді. Сонымен қатар, кішкентай бала сізді манипуляциялауға болатынын түсінеді: сізді ашулануға болады. Білім беру процесінде сіз драматизацияны пайдалана аласыз және оған үшінші тұлғаны байланыстыра аласыз. Кішкентай бала ересек адамды қағып кетті. Кішкентай баланың көзіне қарап отырған бұл ересек адам өзін бұлай ұстауға болмайтынын, оны ренжітіп, сәбиді манежге отырғызатынын айтады, ал ол қолымен бетін басып, жылай бастайды. Біреу келіп, жылап тұрғанды ​​аяй бастайды, баланың назарын осыған аударады: «Міне, әке жылап жатыр, оны ауыртып жатыр, оны аяйық, оны тыныштандырыңыз, өйткені әке жақсы, Вася оны енді ренжітпейді. " Балалар әрқашан дерлік ойын ережелерін қабылдайды және жағымды үлгілерді жақсы үйренеді. Өйткені, олар үшін ересектердің эмоциялары маңызды, ал жағымсызға қарағанда оң жақсырақ. Жағымды мінез-құлық үлгілерін көріп, игеріп, мұның басқалардың мақұлдауын тудыратынын түсініп, жас балалар оларды өмірде қолданады. Кішкентай баланың теріс эмоцияларды қоздыратын агрессиясы, ең алдымен, ересектердің «еңбегі» болып табылады, өйткені кішкентай бала анасынан шеттетілген және алшақталғандықтан, оған жеткілікті көңіл бөлінбейді және сүйіспеншілікке ие болмайды. Ал ересектердің олардың кез келген әрекетіне эмоционалдық реакциясы нәресте үшін өте маңызды болғандықтан, агрессия ананы эмоцияларға, тіпті жағымсыз сезімдерге итермелейтін жалғыз мінез-құлық түріне айналады. Кішкентай бала осылайша өзіне назар аударуға тырысады. Сондықтан, бұл жағдайда, ең алдымен, кішкентай балаға мұқтаждық, сүйіспеншілік пен жайлылық сезімін беру, оның өмірін жағымды эмоциялармен толтыру, өзінің мінез-құлқымен үлкендерді қуанта алатынын көрсету керек. Тыйым салу жүйесі кейінірек орнатылуы керек немесе параллельді әрекет ету керек, бірақ өте мұқият және әдептілікпен, әр жолы балама ұсынады: сіз адамдарды жеңе алмайсыз, сіз мұнараны тұрғыза аласыз, содан кейін мұнараны бұза аласыз; сіз тістей алмайсыз, бірақ алдымен пирогтарды пісіріңіз, содан кейін оны тістеуге болады.Что делать, если маленький ребенок двух-трех проявляет агрессивное поведение: кусается, щипается, замахивается кулаками и может даже ударить родных? Понятно, что любому заботящемуся родителю это не нравиться - значит нужно вырабатывать какую-то тактику собственного поведения, которая могла бы предупредить или совсем искоренить такое поведение малыша. Но для начала стоит разобраться почему такое поведение возникло, почему он так делает и что за этим стоит . Ненамеренная агрессия маленьких детей Такому агрессивному поведению маленького ребенка предшествует состояние возбуждения, взвинченности. Малыш истерично плачет и кричит, никого не видя вокруг. Если кто-то пытается взять его на руки, он отталкивает, машет руками и даже может сделать больно. И здесь уже педагогические методы не работают, так как действия маленького ребенка почти бессознательны, случайны - это следствие его возбужденного состояния. В таком случае нужна помощь психоневролога и психолога. С помощью медиков родители научаться гасить истерику маленького ребенка и агрессия сама собой пойдет на убыль. Агрессия маленьких детей как исследовательское поведение - вполне нормальное и распространенное явление среди маленьких детей до трех лет. Дети в этом возрасте - "предметники", т.е. они исследуют и изучают все, что попадется им в руки. А если, сидя на руках, маленький ребенок начинает исследовать ваши волосы или отрывать пуговицы - это закономерное исследовательское поведение. Малыш при этом не делает различия между тем волосы это или нога, ему интересна сама суть предмета, а одушевленный он или нет - не имеет значения. Только вам в таком случае нужно строго, четко и спокойно объяснить маленькому ребенку, что трогать человека, животное и даже растение "нельзя". Объяснять надо держа за руку (не делая ему при этом больно) и глядя прямо в глаза, а не нависая как черная туча над малышом. Если он не понял с первого раза и продолжает попытки сделать человеку больно, нужно посадить его в кровать и сказать, о том, что он делает больно и брать его на руки не будут. Маленький ребенок, как правило, будет проситься на руки, но взять его можно лишь с предупреждением о том, что драться нельзя, иначе он окажется снова в кровати. Обычно нормально развивающиеся дети понимают и принимают дозволенные нормы поведения очень быстро, но поведение самих родителей должно быть при этом также последовательно и твердо. Маленький ребенок исследует, как правило, не только предметы, но и нормы дозволенного. На требования он отвечает непослушанием, может замахнуться, стукнуть. В этом случае тактика поведения должна быть как и прежде спокойной, четкой и последовательной. Никаких шлепков, криков и встрясок, иначе ребенок может получить наглядное подтверждение такого положения вещей: мне запрещают, а сами так делают, значит, так делать можно. Кроме того, маленький ребенок поймет, что вами можно манипулировать: оказывается вас можно вывести из себя. В процессе воспитания можно использовать драматизацию и подключать к этому третье лицо. Маленький ребенок ударил взрослого. Этот взрослый, глядя маленькому ребенку в глаза, говорит, что так себя вести нельзя, что ему больно и сажает малыша в манеж, а сам закрывает лицо руками и начинает понарошку плакать. Приходит кто-то и начинает жалеть плачущего, обращая внимание малыша на это: "Смотри, папа плачет, ему больно, давай его пожалеем, успокоим, ведь папа хороший, Вася не будет его больше обижать." Дети почти всегда принимают правила игры и хорошо усваивают образцы позитивного поведения. Ведь для них важны эмоции взрослых, а положительная лучше, чем негативная. Видя и усваивая образцы положительного поведения, понимая, что это вызывает одобрение окружающих, маленькие дети пользуются ими в жизни. Агрессия маленького ребенка, провоцирующая на негативные эмоции - это прежде всего "заслуга" взрослых, так как маленький ребенок чувствует себя отчужденным и отстраненным от матери, он не дополучает внимания и любви. А так как малышу крайне важно эмоциональная реакция взрослых на какой-либо свое действие, то агрессия становиться единственной формой поведения, провоцирующая маму на эмоции, пусть даже на негативные. Маленький ребенок таким образом пытается обратить внимание на себя. Поэтому в этой ситуации, прежде всего, нужно дать маленькому ребенку ощущение нужности, любви и комфорта, наполнить его жизнь положительными эмоциями, показать, что он своим поведением может радовать взрослых. А систему запретов устанавливать позже, либо действовать параллельно, но крайне осторожно и тактично, предлагая каждый раз альтернативу: бить людей нельзя, построить, а потом разрушить башню можно; кусаться нельзя ,а вот сначала испечь пирожки, а потом его укусить можно.

И каждый из нас, родителей, должен знать и понимать: только любовью, терпением, своим собственным положительным примером, мы можем раскрыть в ребенке все самое хорошее и доброе.