Маме
Пусть говорят, что есть теплее руки,
Чем у тебя, единственной такой.
Пусть думают, что есть нежнее звуки,
Чем те, произнесенные тобой.
Твои слова всегда в ночи согреют,
Глаза всегда поймут меня, простят,
Когда ты рядом, беды все робеют
И все плохие звуки замолчат.
Ты та, что сил не пожалеет,
Мой самый лучший в мире человек.
Меня обнимешь, в холоде согреешь,
Ведь слово «мама» дорого навек…
.......................................................................................................................................
Младшему брату
И пусть иногда мы как кошка с щенком
Ругаемся, злимся, кричим.
А иногда, как мама с сыночком,
Вместе так мило молчим.
Если отбросить все споры и ругань,
Нет человечка родней.
Ведь мы родные, а, значит, друг с другом
Будем на тысячи дней.
...............................................................................................................
Подруге
А ты не знаешь, что будет впереди,
Не знаешь, будет больно или нет.
Но силы собери, вперёд иди,
И станет пустяком весь белый свет.
Боишься, обжигая крылья вновь,
Но знаю, снова-снова полетишь.
И ждет лишь на пути тебя любовь.
Ну, говори, ну что же ты молчишь?
И это жизнь, ошибки будут пусть,
Тебя возьму за руку, точно знай.
И навсегда тебя отпустит эта грусть,
И сердце будет биться через край.
Пойми, что в жизни разное бывает,
Но если нужно, как сестру тебя пойму.
И боль, и радость душу разрывают,
Я каплю радости всегда тебе займу.
Ты просто улыбнись и жди мечты,
Не бойся, хоть и трудно впереди.
Но все преодолеть вмиг сможешь ты,
Ты просто верь, надейся и люби…
...............................................................................................................
Бывшие
Стекали слезы по щекам остывшим,
Она рисовала в тетради любовь.
Для нее он теперь остается лишь бывшим,
И назад ничего не воротится вновь.
И, казалось, родной, а теперь как чужие,
Убеждают себя «так лучше, поверь».
Не друзья, не любимые, просто забыли,
Ведь сами пошли по дороге потерь.
Перед сном мысль о нем и глаза закрывает,
На губах застывает ледяное «прости».
Закурив в сотый раз, он о ней вспоминает,
Только знают - закрыты назад все пути…
...............................................................................................................
Дождь
Холодный дождь стекает нервно
По моему окну.
Моим останешься ты первым,
Но больше не могу.
Мне дождь напишет твое имя,
Но капли потекут.
И дождь напомнит, что любила,
Но вспомнить не дадут.
Дышу на стёкла, не выходит,
Тебя уже не написать.
Дождь пишет: «Чувствуй, боль проходит".
Не даст тебе звонить, писать.
Он прав, ты лишняя страница,
Которую перепишу.
Я скоро встречу своего принца,
Я для него теперь дышу...
..............................................................................................................
Зеркало души
И стихи, ты пойми, отраженье души.
Тихий выдох и вдох, ты сначала дыши.
Я в них душу и слезы, надежду в любовь,
Прочитаю, чуть легче, потом пишу вновь.
Это мой личный мир со слезами в глазах,
Это мысли и сердце с мечтой на губах.
Если ты все поймешь, значит, будешь со мной,
Будем вместе делить темноту с тишиной.
Руку мне протяни, ты мне нужен, поверь.
Я в душе милый ангел, не демон, не зверь.
Мне нужны ваша правда и чувств чистота,
Вот тогда на листе будет лишь пустота….
Шығармасынан үзінді
“Тәуелсіздіктіңжалғасы болашық ұрпақ“.
Менің Отаным – Қазақстан.Оның жері кең-байтақ.Мен Қазақстанды тек қана сол жерде тұрғаным үшін емес, оның кең даласын, тауларын, шыңдарын, бұлттарын, мөлдір көлдерін жақсы көремін.Қазақстанның табиғаты таңғажайып!Мұнда аспанмен тілдескен тауларды, жұмбақ көлдерді, шалқар теңізді, өзен, орманды көруге болады.Әр жыл мезгілінде Қазақстан тамаша!Қазақстан - өте бай республика.Қазақстан картасы – қазына картасы.Оның жерінде пайдалы қазбалар өте көп.Қазақстанның астанасы – бұл Астана қаласы.Астана - үлкен, әсем, таза қала.Ол іскери, мәдени қала.
Біздің Қазақстан көп ұлтты мемлекет.Осы үлкен мемлекеттің астында талай ұлттар тату-тәтті өмір сүріп жатыр.Мысалы: орыстар, әзірбайжан, немістер тағы да басқа ұлттар.Қазір Қазақстанда тұратын көп ұлттар қазақша жазады, оқиды, сөйлейді.Біздің мектепте де барлық ұлттың балалары оқиды. Біз бәріміз доспыз, тату-тәттіміз.Менің ұлтым орыс, Отаным Қазақстан. Мен елімнің патриотымын.Мен Қазақстанның Павлодар қаласында тудым.Бұл табиғаты тамаша жерде балалық шағым өтті.Туған қаламды, елімді әлемдегі дамыған елдердің қатарында көргім келеді.Мен елімнің патриоты ретінде Отанымды қорғаймын.
Шығармасынан үзінді
Еліміздің іргесі берік болсын деген мақсатта мемлекет тарапынан оңтайлы істер орындалуда. Жүзеге асып жатқан әр түрлі бағдарламалар, заманға сай технологияларды әкелу, отандық өндіріс, шетелдермен жақсы қарым – қатынас орнату және тағы басқа игі жұмыстар да біз үшін. Ал өскелең ұрпақтың міндеті – осы мүмкіндіктерді қалт жібермей, ұтымды пайдалану. Біз өз егемендігімізді ана тілімізді, тарихымызды, мәдениетімізді, салт-дәстүрлер мен әдет-ғұрыптарымызды жетік білу арқылы сақтай аламыз. Терең де сапалы білім, қажырлы еңбек, ізденіс пен талаптану көмегімен республикамыздың жағдайын одан әрі дамытып, дүние жүзінде өзіндік, жоғары орны бар мемлекетке айналдыруға толық мүмкіндігіміз бар. Өзге елдердің жас буын өкілдермен бәсекеге түсе алатындай да қабілетіміз бар екендігі анық. Оған куә болып та жүрміз. Өрендеріміз білім, өнер сияқты салаларда бірқатар жетістерге ие. Десе де, бұдан да артық көрсеткіштерге қол жеткізе алатын жағдай жасалған.
Біз - елдің ертеңіміз. Еліміз – болашақта кәсіби мемлекет болмақ. Келешекке кемел біліммен, мықты денсаулықпен, жақсы жағдайлармен қадам басуымыз керек. Халық жастарға үлкен үміт пен зор сенім артқандықтан, оны ақтау – ұрпақ парызы.
Менің ойымша, егеменді, тәуелсіз, көп ұлтты мемлекетіміздің болашақ өмірі білімді, құзыретті жастар қолында.Мен өзім болашақта ұстаз болуды армандаймын. Менің мақсатым - оқуды жақсы аяқтап, болашақта жақсы маман болу, тәуелсіз еліме өз үлесімді қосу. Менің анам мектеп мұғалімі, сондықтан ол менің ұстаз болғанымды қалайды. Мен болсам, анамның үмітін ақтағым келеді. Өз ойымды Әбу Сәрсенбаев ағамыздың өлең жолдарымен аяқтасам деймін.
«Сенен артық қасиет жоқ-ты, жер, тегі,
Сен ұрпақтың күліп атар ертеңі,
Тағдырыңды тапсыр маған, туған жер,
Көркейтуге міндеттімін мен сені.»
Біз - халқымыздың үмітін ақтаймыз, өлкемізді көркейтіп дамытатын да, біз-жастар.
* * *
В невесомости голых стен все иллюзии жизни ложны,
В широко раскрытых глазах левитирует потолок.
Свет качается и плывет по горячей прозрачной коже,
Я почти не дышу, запасая дыхание впрок.
В невесомости голых стен я парю в клубах дымной комы,
Город сыплется в окна золой, прилипает к плечам и спине.
Все мои одичавшие сны непроглядны и невесомы,
Не вмещаются в голове, наблюдают меня извне.
В невесомости голых стен все иллюзии смерти лживы,
В широко раскрытых глазах застывает твое лицо.
Небо корчится у окна, запуская мне щупальца в жилы.
Я дышу под твою диктовку, мой нечаянно сбывшийся сон…
* * *
Выключи меня из розетки – я замыкаю,
Сыплюсь искристым дождем на холодные руки.
Повторяю за солнцем его смертельные трюки –
Вспышками яркого страшного света мигаю.
Выдерни меня из цепи электрической боли,
Я сожгу тебе все амперметры, что мерят надежду.
То искрюсь, то не отвечаю на ток… а между –
Все пытаюсь забыть, как один из старых паролей
Твое имя, твой голос, твою напророченность свыше,
Только, знаешь, не мне, а кому-то на батарейках.
А я переменным током в твоих розетках
Все мечусь, зарывая заряды в стенные ниши.
Выключи меня из сети, провод срежь, как локон,
Чтобы вспомнить меня, отыскав его, спрятанный в книге –
В старых желтых страницах с нотами Эдварда Грига.
Обесточь меня прежде, чем я убью тебя током.
* * *
Я не помню рассветов, чтоб сладко писать о прекрасном,
Заливающем небо нефритовой магией утра.
Чтобы складывать вечность по принципу детских пазлов,
Не хватает частей, где свет – заменяю ночным перламутром.
Я не знаю в лицо бродяг, что поют еле слышно о чуде,
До которого мне не достать, не коснуться его рукой.
В алом саване на помост экзорцистов-судей…
Мне опять не хватает пазлов сложить себя не такой.
Я не верю в ночную тишь, все в висках долбит кто-то в тамтамы,
Как набат о грядущей войне или зов на свою же казнь.
Я не помню заветов и принципов жизненной драмы…
И вставляю в картинку «вечность» самый страшный кровавый пазл.
* * *
Четыре октавы в безудержном ритме на сломанных крыльях,
Сегодня ты бредишь – ты превратился в мои хроматизмы.
А я… я в порядке – опять полирую пылью
Чужое лицо в трупных пятнах манер и харизмы.
Сегодня ты бредишь – мерещишься в лицах соседей,
Воруешь обличья случано-прохожих-бескрылых.
А я доживаю образ бетонной леди –
Из плоти и крови со стружкой цемента в жилах.
Ты болен, наверное, чем-то неизлечимым,
Откуда иначе взяться таким симптомам?
По венам моим льешься чем-то едва отличимым
По цвету и запаху от состояния комы.
Сегодня ты бредишь – поешься мне меце-сопрано,
Беснуешься в мыслях моих, вырываешься, путаешь прядки
Чуть-чуть порыжевшие, будишь опять слишком рано
Чтоб встретить рассвет. А я… я в порядке.
* * *
Антрацит по твоим волосам, по запястьям, плечам и шее,
Ты в плену ледяных оков разрушительного союза.
Ты не светишься – ты горишь, ты не помнишь ни слов, ни движений –
Я умею дышать под водой – я – медуза.
Под броней ядовитой нежности ты пульсируешь тихо и ровно -
Обжигающий нервы ток растворенных в воде иллюзий.
Я танцую в твоих глазах вспышкой странного света, словно
Приглушенного влагой. Я танцую под толщей воды – я – медуза.
Под змеистой артерией дрожь миллиона сверкающих искр,
Прорывающих в коже дыры, словно старые ржавые шлюзы.
Ты не светишься – ты горишь, слишком жарко и слишком близко,
Но огонь под водой не жжет – я не чувствую – я –медуза.
* * *
Я не выдержу больше смотреть сквозь твое нутро,
Видеть все эти ниточки, все заплетения мышц.
Видеть, как подступает боль с четырех сторон
Света – бредом нежным касаться твоих ресниц
И шептать, что еще не поздно сойти с ума
И забыть все слова, все пророчества, даже мечты.
Если только когда-то закончится эта зима
Обещай, что в апреле вдруг не растаешь и ты.
Я не выдержу больше лежать на холодном снегу,
Видеть небо в прорехи задымленной пустоты.
Видеть, как заживает сердце, срывать бинты,
И молчать, что я больше уже не могу
Еле слышно дышать, словно в спину врагу,
Догоняя все сны, где уже не появишься ты.
Тәуелсіздік ертеңі – болашақ ұрпақ.
Біз тәуелсіздікті ақылмен, ата- баба
жолымен алдық деп ойлаймын
Н.Ә. Назарбаев.
1991 жыл - еліміздің Қазақстан деген атпен бүкіл әлемге алғаш қадам басқан жылы. Сол сәттен бері міне 20 жыл да өте шықты. Қазіргі Қазақстан әлем сахнасында мақтанарлықтай беделге ие. Жас мемлекетіміз осындай аз ғана уақыттың ішінде көптеген ірі экономикалық, саяси және әлеуметтік жетістіктерге қол жеткізді. Қазіргі таңда Қазақстан жас мемлекет бола тұра, көптеген елдерден әлдеқайда алда. Еліміздің аяғынан нық тұруы, ұлттық қауіпсіздікті қамтамасыз ету және экономикамыздың жедел қарқынмен дамуы - қазіргі таңда негізгі стратегиялық бағыттар. Бүгінгі Қазақстан – тек өзі орналасқан аймақта ғана емес, бүкіләлемдік проблемаларды талқылауда және шешуде ықпалды рөл атқаратын ел. «Қаз тұрып, қадам басқан тәуелсіздік сәбилік тұсауын өміршең уақытқа кестірген кезден бастап, осынау 20 жылдың бедерінде айшылық жерді алты рет аттаған алып секілді, дәуір жалынын мығым ұстап, тізгінін бекем қаға білді» - деп Елбасымыз айтқандай, егемен Қазақстанды бүгінде барша әлем танып отыр.
Тәуелсіздік алғандағы алғашқы әрекеттердің арасында мемлекетіміздің ұлттық валютасы - теңгені енгізу, көршілес мемлекеттермен шекараны белгілеп алу, Конституциямызды бекіту бар еді. Ата Заңымызға сәйкес Қазақстан және қазақстандықтар ешкімнің жеріне көз салмайды, бірақ өз жерінің бір сантиметрін де ешкімге бермейді. Мұндай істердің орындалуы - ерекше тарихи жетістік. Айта берсек 20 жылда жеткен еліміздің жетістігі өте көп. Дегенмен, бұл жетістіктерге жетуде еліміз көп қиыншылықты көргенін ұмытпағанымыз жөн.
Өз басым тәуелсіздіктен кейін туылған буынның өкілі бола тұра, бұл Егемендіктің қандай жолмен келгенін жақсы білемін. Қазақстан үшін, қазақ халқы үшін тәуелсіздік аспаннан түскен сый емес еді. Халқымыз бостандықты аңсап, Тәуелсіздікке зарығып жетті. Тәуелсіздік жолында еліміз аз қиыншылық көрген жоқ. Тәуелсіздік – ата-бабамыздың ежелден келе жатқан арманы. Халқымыздың бостандыққа ұмтылысының және өшпес қайсар рухының арқасында тәуелсіздікке қол жеткіздік. Бұл күнге дейін жеткен ұмытылмас оқиғалар – ел бостандығын қорғау соғыстары мен ұлт-азаттық көтерілістердің тарихымызда өшпес өнеге, өлмес мұра ретінде сақталатыны рас. Елдің біртұтастығы мен тыныштығын сақтауға хан-сұлтандар, батырлар, қарапайым халықтың өзі де жандарын пида еткен. Тәуелсіздік деген ұлы жеңіске қол жеткізуде әлі де жаңғырып тұрған кешегі Желтоқсанның да септігі аз болған жоқ – студент жастардың көшеге шығып үндеуі және егемендік үшін зардап шегуге дайын екендігін көрсете білуі барша халыққа сенім мен жігер берген болатын.
Қазіргі таңда Тәуелсіздік - барлығымыз үшін ерекше қасиетті күн. Бірліктің, ынтымақтастық пен татулықтың күні. Мемлекетіміздің тәуелсіздігі - ең алдымен халқымыздың бақыты. Алғашқы жылдарда басым мақсаттардың қатарында егемендікті нығайту, ұлттық қауіпсіздікті қамтамасыз ету, экономикадағы қиыншылықтарға жауап беру болған еді. Сондықтан бүгінгі күні халқымыз өткеннен қалған тарихи өнегені, отансүйгіштікті, ұлтына деген махаббатты жоғалтпай, әрі қарай жастардың патриоттық сезіміне енгізуге ерекше көңіл бөлуі керек деп ойлаймын.
Тәуелсіздігімізді жариялағаннан бергі мезгіл ішінде көптеген елеулі табыстарға қол жеткіздік. Еліміздің тыныштығы мен қауіпсіздігі, көп ұлтты Қазақстан халқының жарастығы мен ынтымақтастығы Президентіміздің жүргізіп отырған парасатты көреген саясатының нәтижесі.
Қазақстан - қазақ халқының ата-баба мекені, ежелгі қонысы. Еліміз өлшеусіз табиғат байлығымен ғана емес, ең алдымен сан түрлі ұлттардан құралған халқымен ерекше екенін ұмытпаған абзал. Бүгінгі бейбіт те шуақты күндерді бағалай отырып, жаңа биіктерге ұмтылу – біздің буынның бағыты болуы тиіс. Қазақстан көтерген тәуелсіздік байрағы жиырма жылға таяу желбіреп тұр. Жиырма жыл бұл еліміз үшін,көптеген жетістіктер әкелді. Еліміздің көк байрағы әрдайым желбіреу үстінде. Біздің еліміз арқасын кең жайып, өсіп келеді.
Еліміздің мемлекеттік тілінің де мәртебесі жоғары көтерілді. Президентіміз мемлекеттік тілдің қолданылуы мен дамуына ерекше назар аударып отыр.Әлемнің дамыған елдер қатарына кіруінде ел экономикасымен қатар,әлеуметтік мәселелерге,оның ішінде мемлекеттік тіл мәселесіне айырықша көңіл бөлуіміз керек. Ұлттың ұлт болып қалыптасуы мен дербес,тәуелсіз мемлекет болуының басты негізі оның ана тілі Елбасымыз Н.Ә.Назарбаев «Қазақстанның болашағы –ол жастар»деген, сөзі барша қазақ жастарын елең еткізді. Біздің Қазақстан мемлекетінің жастары осы ел үшін жоғары оқу орындарында білім алып,еңбектенсе бұл біздің ел үшін үлкен мәртебе болар еді.
Еңбек етсең ерінбей,
Тояды қарның тіленбей- деген бір жақсы
мақал бар ғой.
Әр қазақтың жас баласының жүрегі тек елім,жерім деп соқса,бұл біздің еліміз үшін асқан қуаныш болар еді. Осы біздің тәуелсіздігіміздің қабылданғаны барша жұртқа аян.Тәуелсіз ел болу,ол азаттықтың белгісі деп білемін. Қазақ елінің қанаты ешқашан талмай, биікке самғай берсе деген арманым бар. Осы арманымызға қол жеткізу бұл біздің қолымыздан келеді деген сенімдемін.
Қол жеткіздік тәуелсіздік тұғырына.
Биіктету бұл біздің ойымызда,
Еліміздің үміт артар перзентіміз.
